O książce: 2023 / W 1941 roku pierwszy konwój arktyczny wysłany do ZSRR przez sojuszników - Wielką Brytanię i USA - przybył do Archangielska. Jego los powiódł się, w przeciwieństwie do drugiego konwoju – osławionego PQ-17. Tłem, nieszczęściom i konsekwencjom podróży tej karawany poświęcona jest książka Williama Geroux. 4 lipca 1942 roku, kiedy konwój PQ-17 otrzymał rozkaz rozproszenia, cztery statki z jego składu, oddzielone od reszty, skierowały się w stronę. dalej na północ w niebezpieczne lody Arktyki. Niekończący się dzień polarny nie dał marynarzom wytchnienia od nalotów bombowców, wrogie okręty podwodne podążały za statkami, a u wybrzeży Norwegii stał potężny pancernik Tirpitz, największy okręt wojenny Kriegsmarine – niemieckiej floty. Jednak pomimo całego ryzyka pozostałości PQ-17 kontynuowały podróż, aby dostarczyć cenny ładunek do Związku Radzieckiego... Torpeda nie eksplodowała. Wyłoniła się z wody po drugiej stronie statku, oddaliła się od niej około trzydziestu metrów, a następnie zawróciła i popędziła z powrotem na lewą burtę „Trubadur”, gdzie znajdował się North. Wydawało się, że torpeda goni go po całym statku. Załogi przeciwlotnicze strzelały do ​​niej z karabinów maszynowych, ale wszystko to było na próżno. Marynarze przeklinali torpedę po hiszpańsku i portugalsku: „Uciekajcie!” Tuż przed statkiem nagle zatrzymała się i zatonęła. W tej historii jest wszystko: niecodzienna sceneria, dramatyczne zwroty akcji, dylematy moralne, bohaterskie czyny i intrygi polityczne na najwyższym poziomie. Jej bohaterami są nie tylko marynarze cywilni i wojskowi, ale także Stalin, Churchill, Roosevelt i inni wysocy urzędnicy. Aby opowiedzieć o losach PQ-17, William Geroux dokładnie przestudiował temat konwojów II wojny światowej, przeczytał pamiętniki, listy i wspomnienia ich uczestników, przeprowadził dziesiątki wywiadów, odwiedził Rosję, Islandię i Norwegię, a także przeszedł szlak arktyczny przez Morze Norweskie, Barentsa i Białe. W rezultacie udało mu się dokładnie, żywo i żywo odtworzyć wydarzenia sprzed ponad 80 lat. Dwie łodzie Imperium Byrona dryfowały w zimnej mgle przez sześć dni, aż marynarzy zabrała brytyjska korweta wysłana z Archangielska na poszukiwania. dla ocalałych. Do czasu uratowania marynarze na łodziach, w tym dwóch chłopców pokładowych, z których jeden miał 15, a drugi 16 lat, otrzymywali 60 ml wody co sześć godzin, dwie tabletki sprężonego mleka słodowego w proszku i trochę ciastek. Niektórzy zaczęli pić słoną wodę, co zwiększało pragnienie i powodowało halucynacje. Dla tych, którzy interesują się historią II wojny światowej, historią floty, a także dla wszystkich, którzy lubią lekturę pełną akcji.